Daar zit ik (39) dan. In het vliegtuig naar Lissabon. Mijn moeder (75), mijn oudste zus (49) en mijn middelste zus (45) zitten een paar rijen verder. Vier verschillende ‘generaties’ uit hetzelfde nest.
Mijn middelste zus reist in vakanties zo ongeveer de hele wereld rond. Met haar man en haar drie kinderen. Mijn neefje van 13 en nichtje van 12 kunnen in de Londense metro net zo goed uit de voeten als in het Bunderbos. Hun jongste broertje leert snel. Vol bewondering kijk ik hoe snel ze zich ontwikkelen. Uitvliegen en thuiskomen. Met mijn neefje voerde ik pas een bijzonder gesprek over ‘later’: studeren en werken. Over de toekomst.
De kinderen van mijn oudste zus zijn al in die toekomst. Studeren, bijbanen, een druk sociaal leven. De eerste keer dronken worden en de eerste (serieuze?) liefdes. ‘Later als ik klaar ben met mijn studie’, ‘straks als ik mijn rijbewijs heb’. Maar ook: in de zomer lekker met papa en mama op vakantie naar Frankrijk, ‘want dat is zo gezellig’. Vasthouden en loslaten. Vooruit kijken. Naar de toekomst.
Mijn bonuskinderen zijn al in die toekomst. Een vaste baan en samenwonen. Of bijna uitgestudeerd. Zonen en schoondochters samen op stap. Papa met zijn twee zonen naar de film. ‘Mannenavond’. Laat ze maar hun eigen leven hebben, bij ons vliegen ze in en uit. Samen en apart. Mijn man bereidt zich voorzichtig voor op zijn pensioen. Wordt het 65? Of zou 63,5 ook lukken? Ik schud mijn hoofd, wetend dat het voor mij ergens rond de 70 pas zo ver zal zijn. De toekomst. Dichterbij en ‘duurt nog even’.
Mama is al in die toekomst. Ze geniet van haar pensioen. Of beter gezegd, van dat van papa, die daar zelf jammer genoeg niet lang van heeft mogen profiteren. Ze begint langzaam aan het idee te wennen dat geld uitgeven en genieten mág. Dat er geen man (vrouw is in ons geval misschien toepasselijker) overboord is als er straks -ooit- geen enorme erfenis voor ons overblijft. Dat het er vooral om gaat dat zij nu een fijn leven heeft.
We leven nu. Laten we daarvan genieten, maar zonder de toekomst helemaal uit het oog te verliezen. Want ook dan willen we nog naar Lissabon. Of naar New York. Of naar de camping drie dorpen verder. Samen.
Wat vindt u?Reageer via het feedbackformulier. Klik op de knop ‘Geef uw feedback’ rechtsonder op deze pagina. Uw reactie kan worden gepubliceerd. |